Başka bir evde, başka bir yatakta, martı sesleri ve yoğun nem kokusuyla uyuyup, kedisinin eve döndüğüne sevinip ortalığı sevinçten ayağa kaldıran bir teyzenin sesiyle uyandım bu hafta sonu. Cebimi martı sesleri, sağda solda keyifle uyuyan kedi resimleri, yosun kokusu, yabancısı olduğum bir evin huzurlu uykusu, dalga sesleri ve farklı tatlarla doldurdum. Eve dönüyorum.

Kendime not 1:
yeni şeyler denemekten vazgeçme. Ufak şeyler ya da çok daha büyük konularda.

Kendime not 2:
hayatta dikkate değer çok ayrıntı var. Güzel ayrıntılar bulmaktan, görmekten, hissetmekten kaçınma. Herkes seninle aynı fikirde olmayabilir,şaşırma. Artık şaşırma.

Kendime not 3:
daha fazla güzel müzikler dinle. Hep yenile, keşfet, zaten bayılırsın, besle ruhunu. Basmakalıp bir laf değil biliyorsun. Müzikle daha çok beslen.

Kendime not 4:
çok geç olmadan bir evin olsun. Zaten evin var. Ama kendine ait bir evin olsun. Sonra onu yuva yap.
Çünkü ev başka, yuva başka.

Kendime not 5:
yıllardır istediğin şu eğitim var ya, kendin bile inanmaktan çekindiğin için hiç kimseye anlatmadığın, çizeceğin, öğreneceğin, ona artık başla.

Kendime not 6:
hani o hep gerçek olsun istediğin fikrin var ya. Kimseye tam anlatamadığın, ya da anlatmak işine gelmedi, ondan sakın vazgeçme.

Kendime not 7:
daha az kork korktuklarından.

Kendime not 8:
kurduğun hayalleri heyecanla anlatırken sana bıyık altından güldüklerinde anlatmaya devam ediyor ama inciniyorsun. Umursama. Ne kadar sıkıcı hayatları olduğunu hatırla.

"Comfort zone" dedikleri o rahat, alıştığım düzenden az çok çıktığım bir hafta sonundan bunlar kaldı.

Kişisel gelişim kitaplarındaki emir kipleriyle yazılmış cümlelerden öylesine nefret ederim ki, bunları yazarken aklıma geldi. Bunlar sahiden kendime notlar. Kiplerinden bağımsız. Burada dursunlar.